2. EL 7
  3. man-pages-pl
  4. lilo(8)

Scroll to navigation

LILO(8) System Manager's Manual LILO(8)

NAZWA

lilo - instaluje program rozruchowy

SKŁADNIA

Podstawowe zastosowanie:

/sbin/lilo - instaluje program rozruchowy

Dodatkowe zastosowania:

/sbin/lilo -A - aktywuje/pokazuje aktywną partycję
/sbin/lilo -E - edytuje nagłówek lub aktualizuje plik mapy bitowej
/sbin/lilo -I - wyświetla ścieżkę do bieżącego jądra
/sbin/lilo -M - zapisuje Master Boot Record (główny sektor rozruchowy) na urządzeniu
/sbin/lilo -q - wyświetla mapę
/sbin/lilo -R - ustawia domyślny wiersz poleceń przy starcie systemu
/sbin/lilo -T - mówi więcej o podanym zagadnieniu
/sbin/lilo {-u|-U} - dezinstaluje program rozruchowy LILO

OPIS

lilo instaluje program rozruchowy, który zostanie uaktywniony przy następnym uruchomieniu komputera. Domyślny plik konfiguracyjny /etc/lilo.conf (patrz "man lilo.conf") zawiera większość opcji, lecz wiele, w tych te, które przesłaniają plik konfiguracyjny, może zostać podanych w wierszu polecenia.

Użyte z pojedynczym argumentem, wyświetla aktywną partycję na urządzeniu główne-urządzenie; np. /dev/hda. Z N=0, dezaktywuje wszystkie partycje na urządzeniu. Gdy N będzie w zakresie [1..n], aktywuje podaną partycje, dezaktywując wszystkie pozostałe. Zwykle tylko partycje podstawowe [1..4] mogą być aktywowane, lecz jeśli w głównym sektorze rozruchowym (MBR) obecny jest rozszerzony główny program rozruchowy (patrz opcja -M), to uaktywniona może być dowolna partycja. To, czy dany system operacyjny będzie się w stanie uruchomić z partycji partycji logicznej, zależy od jego charakterystyki. Linuksowy sektor rozruchowy LILO może być uruchomiony z partycji logicznej.
Ustala urządzenie rozruchowe; przykładowo, gdzie program rozruchowy będzie zainstalowany. "-b /dev/hda" ustala główny sektor rozruchowy (MBR); "-b /dev/sdb5" ustala pierwszą partycję logiczną na drugim dysku SATA.
Ustala plik mapy bitowej z graficznym ekranem wykorzystywanym w czasie uruchamiania systemu, najlepiej przygotowanym wcześniej za pomocą polecenia lilo -E.
Włącza kompresję mapy. Ta opcja połączy żądania odczytu z sąsiednich sektorów. Przyspiesza to startowanie (szczególnie z dyskietki).
lilo odczytuje informacje o plikach do mapowania z pliku konfiguracyjnego, domyślnie /etc/lilo.conf. Ta opcja wyznacza inny plik konfiguracyjny.
Ustala opóźnienie w dziesiętnych częściach sekundy (20 = 2 sek.) przed automatycznym uruchomieniem pierwszego obrazu. To daje czas na przerwanie automatycznego procesu startu klawiszem Shift, Alt, Ctrl, ScrollLock lub CapsLock. Po takim przerwaniu wyświetlona zostanie zachęta "boot:". Ta flaga zostanie nadpisana, gdy w pliku konfiguracyjnym znajduje się prompt.
Używa jądra o podanej etykiecie, zamiast pierwszego na liście, jako domyślnego jądra do wystartowania.
Gdy .roz to .bmp, zakłada się, że plik ten jest plikiem graficznym do użycia w konfiguracyjnej dyrektywie "bitmap=". Proszę uruchomić interaktywny edytor aby utworzyć lub zmienić kolor/informacje o położeniu nagłówku LILO pliku z mapą bitową (patrz "bmp-colors", bmp-table" i "bmp-timer" na stronie podręcznika lilo.conf(5)).

Gdy .roz to .dat, zakłada się, że plik ten jest plikiem konfiguracyjnym z podanymi parametrami graficznej mapy bitowej, które zamieniane są na nagłówek LILO w pliku z mapą bitową o takiej samej nazwie.

Gdy plik .bmp będzie modyfikowany za pomocą edytora graficznego (np. GIMP-a), to nagłówek LILO zostanie utracony. Można go odzyskać używając pliku .dat, który służy za tekstową kopię zapasową informacji nagłówkowych LILO.

Ustala plik z parametrami geometrii dysku (domyślnym jest /etc/disktab).
Unieważnia sprawdzanie sektora startowego dla systemów plików (np. swap, XFS, ...), które mogą być zniszczone przez instalację sektora startowego LILO na pierwszym sektorze partycji. Te systemy plików używają pierwszego sektora jako superbloku.

Proszę porównać z -P ignore, które obchodzi sprawdzenie danej partycji.

Generuje adresy cylinder/głowica/sektor (geometryczny) dysku. Jest to ograniczone do 1023 cylindrów. Wymusza kompatybilność ze starszymi wersjami LILO.
Obchodzi zatrzymanie krytyczne, gdy macierz RAID nie posiada wszystkich aktywnych dysków.
Wyznacza plik używany jako nowy program rozruchowy (domyślnym jest /boot/boot.b).
Etykieta jest brana z nazwy obrazu podanego w pliku konfiguracyjnym. To polecenie wyświetli odpowiadającą etykiecie nazwę pliku jądra, pliku tablicy klawiszy, początkowego pliku ramdysku, określeniu korzenia lub łańcucha "append=" (opcja "i", "k", "r", "R" lub "a"). Opcja "d" ignoruje parametr etykieta i wypisuje domyślną etykietę "image=" lub pierwszą etykietę "image=", jeśli nie podano domyślnego image.
Generuje 24-bitowe liniowe adresy sektorów, zamiast adresów cylindrów/głowic/sektorów.
Generuje 32-bitowe Logiczne Adresy Bloków (Logical Block Addresses), zamiast adresów cylindrów/głowic/sektorów. Pozwala to na dostęp do wszystkich partycji na dyskach mających więcej niż 1024 cylindry.
Używa podanego pliku mapy zamiast domyślnego.
Instaluje główny sektor rozruchowy (MBR) na urządzeniu podanym jako główne-urządzenie, wybierając standardowy lub rozszerzony główny program ładujący, zgodnie z opcją. Podstawowa tablica partycji na główne-urządzenie pozostaje w nienaruszonym stanie. Gdy numer seryjny urządzenia nie jest obecny, generowany jest nowy i zapisywany w MBR. Jeśli poda się mbr, to standardowy główny program ładujący przeszuka partycje 1-4 szukając partycji z flagą active (aktywna) i uruchomi się z tej partycji. Dozwolona jest tylko jedna partycja oznaczona jako aktywna. Jeśli poda się ext, przeszukiwanie obejmie również partycje rozszerzone. Obecność rozszerzonego głównego programu ładującego w głównym sektorze rozruchowym (MBR = sektor 0) dysku, wpływa na działanie opcji -A.
Wymaga interaktywnego wpisania wszystkich haseł podanych w pliku konfiguracyjnym jako "".
Naprawienie lub zignorowanie błędnych tablic partycji, tzn. tablicy partycji z niepasującymi adresami sektora/głowicy/cylindra. Najpierw należy zawsze spróbować użyć -P ignore gdyż -P fix nadpisze tablicę partycji, być może niszcząc wszystkie partycje na dysku.

-P ignore jest używane także po to aby obejść sprawdzanie tablicy partycji w poszukiwaniu typów partycji, które mogą nie pozwalać na instalację sektora startowego LILO. Proszę porównać z flagą "-F" flag, która unieważnia sprawdzanie bieżącego sektora rozruchowego.

-P opcja globalna pozwala na przekazanie dowolnej opcji, która może pojawić się w sekcji globalnej (u góry) pliku konfiguracyjnego (/etc/lilo.conf). Na przykład -P nowarn przekaże opcję "nowarn", tak jakby "nowarn" pojawiło się pliku konfiguracyjnym (tak samo, jak przełącznik "-w"). Podobnie, -P timeout=50 doda lub przesłoni wiersz "timeout=" w pliku konfiguracyjnym. Proszę zauważyć, że przełącznik -P w rzeczywistości dubluje wiele przełączników wiersza polecenia. Jednak nie jest to dokładnie to samo, ponieważ niektóre przełączniki przesłaniają inne opcje, np. "-g" (-P geometric), "-L" (-P lba32).

Wyświetla aktualnie mapowane pliki. lilo tworzy plik, domyślnie /boot/map, zawierający nazwę i lokalizację jąder startowych. Ta opcja wyświetli te nazwy. Proszę użyć wraz z opcją -v aby uzyskać bardziej szczegółową informację na temat zainstalowanych programów rozruchowych.
Wykonuje chroot do podanego katalogu przed podjęciem jakiegokolwiek działania. Nowy katalog główny musi zawierać katalog /dev i może potrzebować katalogu /boot. Może być także potrzebny plik /etc/lilo.conf.
Ta opcja zmienia domyślną linię poleceń dla programu rozruchowego podczas jego następnego uruchomienia. Potem linia ta zostanie usunięta, jest ona tylko jednorazowa. Na ogół jest to wykorzystywane w skryptach zamykania systemu, zaraz przed wywołaniem `shutdown -r'. Użyte bez żadnego argumentu anuluje zablokowaną lub przywróci linię komend.
Gdy lilo nadpisuje sektor rozruchowy, zachowuje jego starą zawartość w pliku, domyślnie jest to /boot/boot.NNNN gdzie NNNN jest szesnastkowym przedstawieniem głównego i pobocznego numeru urządzenia dysku/partycji. Ta opcja wyznacza zapasowy plik zapisu na jeden z trzech sposobów: katalog zapisu (domyślnym jest "/boot") używając domyślnej nazwy pliku "boot.NNNN" w podanym katalogu; szablon ścieżki, do którego dopisywane jest ".NNNN" (domyślnym byłby "/boot/boot"); pełna nazwa ścieżki pliku, która musi zawierać poprawny przyrostek ".NNNN". Z opcją -u konieczne jest podanie pełnej ścieżki pliku.
Normalnie lilo nie nadpisze istniejącego zapisanego pliku. Ta opcja mówi, że nadpisywanie jest wymuszone. Tak jak z -s określeniem musi być katalog zapisu, szablon nazwy lub pełna ścieżka (zawierająca przyrostek ".NNNN").
Test. Nic nie jest zapisywane do sektora rozruchowego sektora ani do pliku mapy. Użyte razem z opcją -v wyświetla co lilo ma zamiar robić.
Wypisuje informacje systemową, z której część pochodzi z BIOS-u. Jest to wygodniejsze od uruchamiania diagnostycznej dyskietki LILO. opcja może być każdą z podanych:


   help  - wypisuje listę dostępnych diagnostyk


   ChRul - wypisuje typy partycji podlegające Zasadom-Zmian


           (Change-Rules)


   EBDA  - wypisuje informacje o Rozszerzonym Obszarze Danych


           BIOSU (Extended BIOS Data Area)


   geom=<dysk> wypisuje geometrię dysku np. geom=0x80


   geom  - wypisuje geometrię dla wszystkich dysków


   table=<dysk> wypisuje podstawową tablicę partycji;


           np. table=/dev/sda


   video - wypisuje dostępne tryby graficzne programu rozruchowego
Dezinstalacja lilo, poprzez powrotne skopiowanie zapisanego wcześniej sektora rozruchowego. Wraz z tą opcją użyte mogą być parametry '-s' i '-C'. Nazwa-urządzenia jest opcjonalna. Sprawdzany jest czas i data pliku.
Tak jak powyżej, ale bez sprawdzenia czasu i daty.
Zwiększenie poziomu komunikatów. Podanie od jednej do pięciu opcji -v sprawi, że lilo wyświetli więcej komunikatów. Można użyć także -v n (n=1..5) aby ustawić poziom komunikatów na "n".
Wyświetla numer wersji.
Jako -w lub -w- - wyłącza ostrzeżenia. Użyte jako -w+ przesłania nowarn z pliku konfiguracyjnego i pokazuje ostrzeżenia.
Tylko dla instalacji RAID. Opcja może być każdym ze słów kluczowych none, auto, mbr, mbr-only, lub oddzieloną przecinkami listą dodatkowych urządzeń startowych (lista nie może zawierać spacji).
Zarezerwowane do wewnętrznego użycia przez LILO. Może dawać różne wyniki dla różnych wersji LILO. Linia zaczynająca się od "CFLAGS=" zawiera opcje kompilatora użyte do utworzenia tej wersji LILO.
Gdy użyte z opcją "-M", usuwa numer seryjny urządzenia. Przeważnie opcja ta używana jest w następującej sekwencji do wygenerowania nowego numeru seryjnego urządzenia: 


     lilo -z -M /dev/hda


     lilo -M /dev/hda

Przekazuje programowi rozruchowego, że konieczna jest specjalna uwaga, ponieważ BIOS nie przekazuje poprawnego kodu urządzenia w DL (-Z0). Lub daje informacje, że BIOS zawsze przekazuje poprawny kod (-Z1). Odnosi się do, i przesłania, opcję pliku konfiguracyjnego "bios-passes-dl=".

Powyższe opcje linii poleceń odpowiadają podanym poniżej słowom kluczowym w pliku konfiguracyjnym.

-b bootdev boot=bootdev
-B plik.bmp bitmap=plik.bmp
-c compact
-d dsek delay=dsek
-D etykieta default=etykieta
-i boot-loader install=boot-loader
-f plik disktab=plik
-g geometric
-l linear
-L lba32
-m plik-mapy map=plik-mapy
-P fix fix-table
-P ignore ignore-table
-s plik backup=plik
-S plik force-backup=plik
-v [N] verbose=N
-w nowarn
-x opcja raid-extra-boot=opcja
-Z opcja bios-passes-dl=opcja

OPCJE ROZRUCHOWE

Opcje podane tutaj mogą być podane z linii komend gdy ładowany jest obraz jądra. Opcje te są przetwarzane przez LILO i usuwane z linii komend przekazywanej do jądra, chyba że zaznaczono inaczej.

Blokuje linię komend, tak jakby "lock" było podane w pliku "lilo.conf".
Ustala maksymalną ilość pamięci w systemie w bajtach, kilobajtach, megabajtach lub gigabajtach. Ta opcja nie jest usuwana z linii komend i jest zawsze przekazywana do jądra.
Wyłącza pobieranie danych z BIOS-u. Opcja ta jest zarezerwowana do użytku z BIOS-ami niekompatybilnymi z IBM, które zawieszają się na liniach: 



     Loading...............


     BIOS data check
Pozwala unieważnić domyślny tryb wideo podczas startu jądra.

BŁĘDY ŁADOWANIA SYSTEMU

Proces ładowania systemu dzieli się na dwa etapy. Program ładujący pierwszego stopnia jest pojedynczym sektorem i ładowany jest przez BIOS lub przez program ładujący do MBR. Ładuje on wielosektorowy program ładujący drugiego stopnia, lecz jest bardzo ograniczonej wielkości. Gdy program ładujący pierwszego stopnia przejmuje kontrolę, wypisuje literę "L"; gdy jest gotowy przekazać kontrolę programu ładującemu drugiego stopnia wypisuje literę "I". Gdy wystąpi jakikolwiek błąd, np. błąd odczytu z dysku, wypisany będzie szesnastkowy kod błędu i operacja zostanie powtórzona. Wszystkie szesnastkowe kody błędów są wartościami zwracanymi przez BIOS, z wyjątkiem wartości 40, 99 i 9A, które są generowane przez LILO. A oto częściowa lista kodów błędów:

00 brak błędu
01 błędna komenda dyskowa (disc command)
02 nie znaleziono oznaczenia adresu
03 dysk zabezpieczony przed zapisem
04 nie znaleziono sektora
06 wysunięto dyskietkę
08 przekroczenie (overrun) DMA
0A zła flaga sektora
0B zła flaga ścieżki (track flag)
20 błąd kontrolera
40 błąd szukania (seek failure) (BIOS)
40 cylinder>1023 (LILO)
99 błędny sektor indeksu drugiego stopnia (LILO)
9A brak sygnatury programu ładującego
drugiego stopnia (LILO)
AA dysk nie jest gotowy
FF błąd operacji odczytu elektrycznego (sense operation)

Kod błędu nr 40 jest generowany przez BIOS lub przez LILO podczas konwersji liniowego (24-bitowego) adresu dyskowego na adres geometryczny (C:H:S). Błąd ten może być wywołany także na starszych systemach, które nie obsługują adresowania lba32 (32-bitowego). Błędy 99 oraz 9A najczęściej oznaczają, że nie da się odczytać pliku mapy (-m lub map=), np. gdy LILO nie zostało uruchomione po jakiejś zmianie systemowej, lub jest nieścisłość pomiędzy tym, czego użyło LILO (lilo -v3 aby wyświetlić), a tym co jest aktualnie używane przez BIOS (do zdiagnozowania tego problemu może być potrzebna jedna z dyskietek diagnostycznych, dostępnych w źródłowej dystrybucji).

Gdy program ładujący drugiego stopnia otrzyma kontrolę od tego pierwszego stopnia, wypisuje literę "L", a po zainicjowaniu się, włączając weryfikację "Tablicy Deskryptorów" - listy jąder/innych do załadowania - wypisze literę "O", formując całe słowo "LILO" pisane wielkimi literami.

Wszystkie błędy programu ładującego drugiego stopnia są wiadomościami w języku angielskim i próbują wskazać, mniej lub bardziej udanie, istotę błędu.

NIEKOMPATYBILNOŚCI

Znanym problemem lilo jest problem z reiserfs wprowadzonym w jądrach 2.2.x, chyba że system jest montowany z opcją "notail". Ta niekompatybilność zastała rozwiązana w reiserfs 3.6.18 i w lilo 21.6. reiser4 wprowadzony w jądrach 2.5.x wymaga lilo 22.5.2 lub późniejszego.

Zaczynając od wersji 22.0, instalacje RAID zapisują wpis rozruchowy na partycji RAID. Warunkowe zapisywanie MBR-u może pomóc w ustawieniu RAID-a jako ładujący (bootable) podczas odzyskiwania, lecz wszystkie domyślne działania mogą zostać unieważnione. Działanie podobne do poprzedniej wersji jest osiągnięte dzięki opcji "-x mbr-only".

BŁĘDY

Opcje pliku konfiguracyjnego "backup" i "force-backup" powinny określać katalog zapasowy lub szablon ścieżki pliku zapasowego na wszystkich instalacjach RAID. Użycie jawnej nazwy pliku może nie pozwolić na poprawne utworzenie wielu plików zapasowych. Najlepiej jest używać mechanizmu domyślnego, ponieważ działa on poprawnie we wszystkich przypadkach.

ZOBACZ TAKŻE

fdisk(8), lilo.conf(5), mkrescue(8), mkinitrd(8).

Dystrybucja lilo posiada bardzo rozbudowaną dokumentację (wersja 21). Tekstowy plik README znajdujący się w katalogu źródeł udostępnia aktualizacje nt. nowszych spraw. W systemach opartych na Debianie, można go znaleźć w /usr/share/doc/lilo-doc/.

AUTORZY

Werner Almesberger <almesber@lrc.epfl.ch> (wersje od 0 do 21)
John Coffman <johninsd@san.rr.com> (21.2 do teraz)

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Adam Byrtek (PTM) <alpha@irc.pl>, Grzegorz Goławski (PTM) <grzegol@pld.org.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.

Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 23.2 oryginału.

7 października 2005